Sollicitatiegesprek Tips: Hoe práát jij eigenlijk?

Bij ons thuis zijn de rollen zo: de vrouwen (mijn dochter en ik) praten, kletsen rebbelen en ouwehoeren wat af. Lang niet altijd zinvolle, soms heel zinvolle conversaties en altijd zeer geanimeerde conversaties. Vinden de vrouwen.

De mannen (mijn zoon en mijn man) zijn stukken stiller, praten met elkaar of zoeken het moment in de file van woorden om ‘over te kunnen steken’. Om ook iets in te brengen. Waar door mijn dochter en mij direct vol vuur op wordt gereageerd.

Weinig stiltes bij ons aan tafel!

Hoe praat jij eigenlijk?

Herken jij jezelf in één van die beschreven rollen? Of heb jij een heel andere dynamiek van spreken?

Als je een gesprek moet voeren dat ‘er toe doet’, dat voor jou belangrijk is, zoals bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek, is het goed te weten wat voor prater jij bent.

  • Luister je veel?
  • Ben je veel aan het woord?
  • Vorm jij snel een oordeel?
  • Twijfel je veel?
  • Bepaal je snel een standpunt?
  • Vind je stiltes ongemakkelijk?
  • Kun je meevoelen met de ander?
In een goed gesprek is het zaak om evenwicht te vinden. Beide partijen willen gehoord worden, beide partijen hebben denkruimte nodig.

We zijn nog wel eens geneigd om bij een minder lopend gesprek de oorzaak te zoeken in de andere partij.
Soms klopt dat (en vaak klopt het wat minder), maar: iedereen kan een gesprek meebesturen!

Hoe stuur jij de gesprekken die er toe doen?

In alle gesprekken, stuur jij mee. Ook in bijvoorbeeld sollicitatiegesprekken, waar velen denken dat ze alleen maar de vragen van de sollicitatiecommissie volgen. Ook daar stuur jij mee!

Door meer te luisteren of meer vragen te stellen, geef je richting.

Door aan te geven dat je (nog) twijfelt, nodig je de ander uit jouw denkruimte te geven, of vragen aan jou te stellen.

Door even stil te zijn, verander jij de dynamiek van het gesprek (en daarmee hoe beiden zich voelen, niet onbelangrijk!)

Je kunt je standpunt helder maken, of nog even uitstellen. Beide hebben een ander effect op het gesprek!

Ik nodig je uit in de komende week dit experiment aan te gaan:
Stel in de gesprekken die je voert (in je werk of privé) nog 1 extra vraag. Dus als je eigenlijk geen vragen meer hebt. En registreer dan wat die ene extra vraag je oplevert. Ik ben heel benieuwd naar je resultaten!

Ik doe het zelf ook. 1 extra vraag. Aan m’n zoon of aan m’n man, en hen geen denk- maar spreekruimte geven!