Assessment-gesprek; waar loopt het op stuk?
Als het niet goed gaat in een assessment-gesprek (bv. rollenspel), kun je er donder op zeggen dat onderstaande aan de hand is. En omdat het een hardnekkig probleem is, heb ik er een serie aan gewijd:
Dis is het eerste deel: Waar ieder assessment-gesprek op stukloopt:
1. Waar ieder assessment-gesprek op stukloopt:
Wij zijn allemaal groot geworden met een idee van winnen of verliezen. Van strijd. Bij de een is dat idee wat meer aan de oppervlakte, bij de ander minder. De een geniet ervan, de ander vindt het verschrikkelijk. De een is er zich duidelijk bewust van, de ander helemaal niet.
Maar strijd (en daarmee winnen en verliezen) zijn deel van onze wereld, en dus ook van de jouwe.
Dat heeft nogal invloed op hoe we met elkaar omgaan!
Tijdens je assessment, en de gesprekken die je daar voert, kun je dat niet zomaar uitschakelen, zeker niet als je je er minder bewust van bent.
Tijdens rollenspellen is het de bedoeling dat er interactie is tussen jou en de acteur. Dat kan zijn beïnvloeden, luisteren, draagvlak krijgen, een ander ergens van overtuigen, iemand aanspreken op minder gewenst gedrag, een klant binnenhalen of binnen houden, etc. etc.
Allemaal situaties waarin je iets van de ander wilt, en de ander ook vaak van jou. Zodra er verschil is tussen wat je beiden wilt, is onze neiging om (in mindere of in meerdere mate) strijd te voeren heel erg groot!
Wanneer jij dit soort gesprekken met anderen voert, al is het maar in een sociale situatie: waar gaan we naar toe op vakantie, of wie mag het eerst vertellen wat-ie heeft meegemaakt: vraag je dan eens af of je bezig bent om van de ander te winnen. Ben je eigenlijk bezig met een wedstrijdje? Wil je je zin doordrijven? Of ben je er op gericht verlies te voorkomen?
Zodra dit soort drijfveren in een conversatie meespelen sta je echt contact in de weg.
Is dat dan zo belangrijk, ‘echt contact’?
Jep.
En echt niet omdat je allerbeste vrienden moet worden.
Ook niet omdat je het iedereen naar de zin hoeft te maken
Bij écht contact stel je je eigen oordeel over de ander -en wat die zegt- nog even uit, omdat je probeert te begrijpen wat diens beweegredenen zijn!
Dus als jij straks in je rollenspel zit, vraag je je af:
- Waaróm stelt iemand van die onredelijke eisen?
- Waarom lijkt iemand maar niet te motiveren?
- Waarom zegt-ie wat-ie zegt, of doet-ie wat-ie doet?
Is iemand respectloos naar jou? Hoe kun je dat zeggen zonder dat het strijd wordt?
Meestal zijn we dan direct geneigd om terug te slaan:
Onderhuids: met steken onder water, Openlijk: moet je jezelf eens zien! Strategisch: met beslissingen die de ander benadelen. Houding: non verbaal.
De kans dat de ander dan óók nog met jou meedenkt, aan jouw wensen tegemoet komt of begrip heeft voor jouw standpunt is nu wel heel erg klein geworden…
Je betrekt je beiden op je eigen stellingen, vind beiden dat jij gelijk hebt en die ander niet.
Je bent mijlenver van elkaar verwijderd geraakt.
Toch kan het echt anders! Daarvoor is het belangrijk dat je
- gaat herkennen wanneer jij strijd aan het voeren bent,
- de moed opbrengt op de strijd te staken!
Je wint daardoor geweldig aan impact, én je krijgt veel meer gedaan, op betere manieren!
Houd de blog in de gaten voor deel 2 van deze serie over Strijd.