Hij had niet misstaan tussen de zwervers die voor de supermarkt rondhangen; een wat morsige trui, een rood hoofd en in deze keurige kantooromgeving was zijn walm van sigarettenrook en drank net zo duidelijk als ongepast.
Hij deed een assessment voor een prestigieuze organisatie. En natuurlijk, als alle kandidaten, moest ook hij een lastig gesprek voeren in een rollenspel.
Wat verwacht je als je zo iemand tegenover je krijgt? Het was een collega die het rollenspel met hem deed, en eerlijk is eerlijk, de verwachtingen waren op z’n zachtst gezegd niet erg hooggespannen…
Wát een verrassing dat hij dat spel beter speelde dan menig ander kandidaat!
Helder, coöperatief, duidelijk, grenzen stellend en toch de relatie behouden, allemaal zaken waar je als rollenspeler blij van wordt als je er zo’n kandidaat tussen hebt zitten!
Het is maar heel zeldzaam dat een sollicitant zó weinig zorg besteedt aan kleding en persoonlijk hygiëne.
Wat wél veel gebeurt is dat een kandidaat probeert te voldoen aan een beeld waarvan hij of zij dénkt dat het wordt verwacht.
Meegaand of juist wilskrachtig. Overtuigen of juist coöperatief. Enthousiast of zakelijk. Of hetgene ik hierboven net heb beschreven..;)
Iedere kandidaat denkt er het zijne van.
Maar…
- dat je ongeduldig bent
- dat je iets niet weet,
- dat je je tegenspeler lastig vindt,
- dat je niet zo goed weet wat je met een situatie aan moet.
Dat zijn zaken waarvan veel kandidaten niet weten hoe ze dat in het plaatje moeten passen.
‘It just doesn’t fit in.’
Wat ze dan liever doen is verbloemen, negeren of verpakken.
Wat is nou het gevaar van dat gecreëerde beeld?
Je bent er op geconcentreerd niet door de mand te vallen. Je bent vooral bezig met jezelf, welke indruk jij maakt. Kun je je voorstellen hoe dat het ‘hier en nu’ van het gesprek beïnvloedt?
Het belangrijkste gesprek dat je dan voert is je interne dialoog.
Nu denk je misschien dat zich dat alleen in je hoofd afspeelt, maar nee.
Kijk maar:
Je reageert niet op overduidelijke prikkels of hints.
Je geeft niet echt, of géén antwoord op vragen.
Je luistert niet.
Je draait je eigen praatje af, het resultaat van de opdrachten die je jezelf stelt.
Je maakt geen contact met je gesprekspartner.
Dat gebeurt als iemand te druk is met zichzelf.
Het is doodeng soms, om je eigen agenda los te laten, om je over te geven aan het gesprek, en echt te horen wat die ander zegt: wat als je de draad kwijtraakt?
Dat te durven, dááruit blijkt je persoonlijke kracht! En het is die kracht die je aantrekkelijk maakt.
