Hoe houd je controle, óók bij ongemak? Een tijd geleden gaf ik een aantal workshops tijdens de Nationale Carrierebeurs in de Rai in Amsterdam. En het fijne van die workshops is dat ik een heleboel vragen krijg die ik ook hier voor jou kan beantwoorden. Eén van die vragen ging over controle. Of regie? Of is er eigenlijk verschil?
In de zaal was het overvol, mensen vonden plekjes op de grond om de workshop bij te wonen, en iedereen was méér dan betrokken bij het onderwerp. Assessment doen, hoe kom je daar een beetje ongeschonden doorheen, en toch ook dat ellendige rollenspel..!
Ook andere deelnemers formuleerden antwoorden op vragen van anderen, en zo was er 1 deelnemer die een ander op het hart drukte zo’n acteur niet te veel het woord te geven, want “voor je het weet ben je iedere controle kwijt! En je moet juist laten zien dat jij de controle houdt!”
Hoe houd je controle?
Je kent de -grappig bedoelde- uitspraken over control-freaks misschien wel:
- “Ik ben hartstikke flexibel als alles gaat zoals ik wil”
- “I’m not a control freak but my way is just better”
- “I could stop being a control freak if others would stop screwing things up”
Bij controle laat je eigenlijk geen ruimte aan de ander om zaken te denken, te vinden, te verwoorden, te doen zoals die ander het goeddunkt.
Als je een redelijk beeld hebt van wat de uitkomst van een gesprek moet worden, is het ongemakkelijk om de ander ruimte te laten, want voor je het weet loopt die volledig de andere kant op dan wat jij je had voorgenomen. Dan houd je controle, maar ben je al snel aan het strijden.
Hoe houd je regie?
Als je regie neemt, laat je de ander eigenlijk zelf kleur geven aan het (onderwerp van) gesprek. Je weet niet waar de ander mee komt, maar je vraagt, bent geïnteresseerd en belangstellend, gaat niet voor de oppervlakkige voor-de-vorm- vragen en antwoorden maar toont echte interesse. Misschien laat je de ander wel 5 minuten achter elkaar praten. Door vragen te stellen, kun je wel enigszins sturen waaróver de ander vertelt, maar niet wát die ander vertelt.
Voor regie nemen heb je vertrouwen nodig. Vertrouwen dat je met 2 verschillende gezichtspunten tot elkaar kunt komen, dat je tot een uitkomst kunt komen die voor beiden bevredigend is. Ook al is dat voor dat moment niet meer dan ‘agree to disagree’. Vertrouw op een prettig gesprek, ook al lopen daarin emoties soms even op, en is het lastig (maar niet onmogelijk) om elkaar te begrijpen.
Controle zoek je wanneer je minder vertrouwen voelt. Wanneer je
- ten alle tijden wilt voorkomen dat je ondergesneeuwd zult raken.
- het idee hebt dat de ander uit is op iets dat jij niet wilt.
- een idee hebt, waarvan je denkt dat het enig juiste is.
- denkt dat je standvastigheid moet tonen.
Dan heb je houvast nodig. Controle voelt als houvast. Lijkt te voelen als houvast.
Bij regie in een gesprek ga je uit van twee mensen, dus twee belangen, en hoe die te verenigen.
Bij controle in een gesprek ga je uit van jouw belang, en jouw gewenste uitkomst.
Feit is dat je een ander nooit -echt- kunt controleren. Controle is een schijn-houvast. Dus.
