Jouw worst-case scenario
Het spannendste van iets nieuws moeten doen is dat je van te voren niet weet of het een succes wordt.
Je bent misschien bang dat het zal mislukken, bang om te falen.
Mijn vader noemde faalangst ‘zeven kleuren stront schijten’.
Als kind geloofde ik dat hij fantastisch was in zijn werk.
Hij sprak regelmatig grote groepen mensen toe en die toespraken schudde hij ter plekke uit zijn mouw. Dacht ik dan, tenminste.
Want dat hij avond aan avond op zolder zat te werken bracht ik daar niet mee in verband.
Toen hij opbiechtte dat hij elke keer als hij iets nieuws moest doen ‘zeven kleuren stront scheet’ was ik werkelijk stomverbaasd.
Hij schudde het helemaal niet uit zijn mouw. Hij moest er keihard voor werken, en hij vond het ook hartstikke spannend.
Hij, ik, jij. We hebben het allemaal. Je bent niet de enige die bang is om fouten te maken, of om ‘af te gaan’. Echt niet.
Hoe uit het zich?
Misschien heb je mazzel, en voel jij het pas vijf minuten van te voren. Als je pech hebt voel je het misschien al uren of dagen van te voren.
Je krijgt een droge mond, klamme handen. Misselijk, slecht slapen, hartkloppingen.
Misschien heb je weleens een black-out gehad of kwam je in een staat van totale paniek en wist je plotseling niks meer.
Ik heb veel mensen gesproken die zoveel last hadden van faalangst dat ze nooit meer een assessment wilden doen. Wat is dat zonde!
Als jouw faalangst je zo erg beheerst dat het je gaat belemmeren is het tijd om er iets aan te doen.
Het is zonde als je niet meer solliciteert op een baan die je eigenlijk heel leuk vindt.
Alleen vanwege dat éne zinnetje in de vacaturetekst: Een assessment kan deel uitmaken van de selectieprocedure.
Het goede nieuws is: Ik ga je ermee helpen.
Nog beter nieuws: We beginnen nu.
De angst voor het assessment
Ten eerste: Wat vind je precies zo eng aan het assessment?
Probeer dat eens na te gaan.
Als je iets aan je faalangst wil doen moet je eerst weten: Waar hebben we het eigenlijk over?
Waar ben je bang voor? Ja, om te falen natuurlijk. Maar wat betekent falen voor jou?
Ben je bang om door de mand te vallen?
Mensen die hun assessment met mij oefenen zeggen dat nooit met zoveel woorden, maar zijn toch ongerust. ‘Ik doe dit al jaren,’ zeggen ze over de vacature.
Het voelt oneerlijk om dan assessment te moeten doen. Je hebt je toch al bewezen? Stel je voor dat je dan nog wordt afgewezen, daar zit de angst.
Of misschien betekent falen voor jou wel dat je voor schut staat. Je bent bang dat je assessment niet perfect gaat, of misschien zelfs dat ze je dom vinden.
Worst-case scenario
En nu aan het werk!
Je gaat een worst-case scenario bedenken.
Stel jezelf de vraag: Wat is het ergste dat kan gebeuren in je assessment? (of iets anders dat je spannend vindt!)
Als je daar het antwoord op hebt, stel jezelf dan de vraag: En waarom is dat erg?
Daarop bouw je voort, totdat je bij de kern van je angst komt.
Ik geef een voorbeeld:
Het ergste dat kan gebeuren in mijn assessment is dat ik voor schut sta.
– En dat is erg omdat … ik dan de baan niet krijg
– En dat is erg omdat … ik dan het gevoel heb dat ik nooit verder kom
– Dat is erg omdat … dat mijn gevoel van eigenwaarde aantast
Au.
Als die woorden je pijn doen ben je bij de kern van je angst gekomen.
Nu jij. Alles wat je bedenkt is goed, zolang het voor jou maar klopt.
Om je helpen: Extreme woorden als ‘altijd’, ‘nooit’ en ‘iedereen’ doen het in een worst-case scenario meestal erg goed. (Maar dan ook alleen daar ;-)
Ja… En nu!?
Als het goed is heb je nu jouw worst-case scenario.Voel je je er rot over?
Dit zijn gedachten en gevoelens die we vaak het liefst zo snel mogelijk weer weg willen duwen.
We zijn best bereid te geloven dat we het gaan verpesten, maar we willen er niet te lang bij stilstaan.
Je wil je helemaal niet zo rot voelen, en dus steek je het liefst je kop in het zand.
Daar maak je je probleem onoplosbaar mee.
Je zegt tegelijkertijd twee dingen tegen jezelf:
1. 'Het gaat nooit goed komen met mij' of jouw woorden die je worst case scenario uitdrukken.
en
2. 'Ach heus wel, stel je niet aan, doe gewoon je best, het zal allemaal wel meevallen. Waarmee je het bestaan van het worst case scenario ontkent.
Een brandend huis gaat niet minder branden door te zeggen dat het wel meevalt toch?
Dus het eerste wat je nu kunt doen is beide stemmen echt serieus nemen: Já je bent bang om te falen, hoe dat er ook voor je uit ziet. Benoem het steeds zo specifiek mogelijk. En já dat is een rotgevoel. Maar het is er. Veroordeel jezelf er niet om.
En als je daar even stil bij kunt blijven, komen er vaak wat meer woorden. Laat lieve ondersteunende woorden komen, geen afwijzende.
Dat is een eerste stap om je faalangst te overwinnen. Niet door ermee te vechten, en niet door het te ontkennen. Niet door er het slachtoffer van te zijn, en niet door ergens anders een schuld neer te leggen. Het is gewoon wat het is. En dat is niet erg.
Neem iedere dag 5 minuten om heel eenvoudig en objectief waar te nemen wat je allemaal denkt. Geen mening over je gedachten, maar hecht er ook niet te veel aan.
Als je het opschrijft kun je het teruglezen. Hoe zijn je gedachten veranderd, verdiept, vervlogen, hetzelfde gebleven?
Je kunt dit!
De Assessmentcoach.
