In het begin van het corona- en dus videobeltijdperk moesten we flink wennen.
Iedereen sprak door elkaar, niemand had de mute-knop nog ontdekt, en binnen de kortste keren gingen er filmpjes rond van de ongemakkelijkste situaties.
Kinderen die tijdens vergaderingen binnenkomen, of zelfs blote partners.
Het pijnlijkste filmpje dat ik zag was een vrouw die in een call vergat dat haar camera aanstond. Midden in de vergadering ging ze (mét laptop) naar het toilet, en liet voor het oog van al haar collega’s haar broek zakken. Au.
Inmiddels zijn we bijna een jaar verder, en voelt het voor de meesten van ons al normaal (het videobellen, niet het broek laten zakken ;-)).
Dat betekent niet dat er geen gênante momenten meer zijn, maar dat we eraan gewend beginnen te raken.
Kijk maar naar deze bingokaart. Je kunt hem hier downloaden en printen.
Pak hem er bij als je weer een call hebt, en kijk hoeveel van deze situaties je tegenkomt!
Relativeer
Je bent dus niet de enige bent die tegen ongemakkelijke situaties aanloopt.
Iedereen worstelt ermee: Jij, je assessor, je werkgever, de andere kandidaten.
Neem voor je assessment de nodige voorbereidingen.
Zet je partner, kinderen, en huisdieren de kamer uit, doe misschien een powerpose, en haal even diep adem.
Natuurlijk is een assessment doen spannend, maar online hoeft het niet enger te zijn.
Schiet niet in de paniek door ongemakkelijke belbingo-situaties.
Sterker nog: Hier kun je die doortastendheid laten zien waar ik het vorige week over had.
In plaats van doen alsof er niks aan de hand is (en je ondertussen flink schamen) kun je het juist even benoemen.
Je bent even uit balans gebracht, maar herpakt de controle over jezelf en je gesprek.
Dat laat zien dat je je niet zomaar uit het veld laat slaan: Bonuspunten!
Waar moet ik het zoeken?
Een andere vraag die ik de laatste tijd krijg: Waar moet ik naar kijken tijdens het videobellen?
Naar de camera? Je gesprekspartner? Jezelf?
Eigenlijk doe je het allemaal.
Ook in een face-to-face gesprek is het heel vreemd als je de ander voortdurend recht in de ogen aankijkt.
Oogcontact is belangrijk, bijvoorbeeld als je je woorden extra kracht wilt bijzetten. Op zo’n moment kun je even recht in de camera kijken.
Onthoud dat dat dus wel ‘een trucje’ is. Als je mij al wat langer volgt weet je dat ik geen voorstander ben van trucjes.
Waarom is het een trucje? Nou, je maakt natuurlijk helemaal geen oogcontact, want je kijkt in je cameralens.
Maar de ander voelt het wel als oogcontact.
Ik volg zelf een online cursus met nog drie anderen.
Als mijn docent in de camera kijkt heb ik zeker wel de indruk dat ze speciaal naar mij kijkt (en dat gevoel hebben we dan allemaal natuurlijk).
Technische oplossingen
Als je merkt dat je tijdens een videogesprek onzeker bent over waar je moet kijken, kun je ook de instellingen veranderen.
Je kunt het venster van je gesprekspartner bovenaan je scherm zetten. Zo kijk je richting de ander, en bijna in de camera.
Dan heb je niet het gevoel dat je steeds moet wisselen: Wéér iets ongemakkelijks uit de weg.
Kijk je veel naar jezelf in een gesprek? Zolang je er geen last van hebt is dat helemaal prima.
Het is zelfs een van de voordelen van het online gesprek: Je kunt zien hoe je op een ander reageert. Of je boos kijkt, bijvoorbeeld.
Word je juist gek van je eigen gezicht in beeld, of raak je daardoor afgeleid van het gesprek?
Zet het dan vooral uit, dat kan in ieder videobelprogramma (Zoek naar: hide self view).
Er zijn ook ingewikkelde constructies met een soort spiegelreflectie-systeem. Daarbij kijk je naar je scherm, en lijkt het alsof je recht in de lens kijkt.
Het is een hoop gedoe (je kunt ze zelfs huren) maar ik vind het eerlijk gezegd overbodig.
Lukt het niet helemaal om je te ontspannen over je aanstaande assessment? Laten we het dan samen oefenen.
Klik hier om direct aan de slag te gaan!
Je kunt dit!
De Assessmentcoach
