“Die gesprekstechnieken werken helemaal niet…!”
Het kan gebeuren dat je álle technieken die je geleerd hebt, toepast en nóg ben je niet door naar volgende sollicitatierondes!
Het is om moedeloos van te worden! Toch hoef je alleen een eenvoudig principe te begrijpen:
Starr-interview, LSD, Schakelen, BWZ, stiltes laten vallen en KOE, noem alle technieken maar op.
Wanneer hélpen gesprekstechnieken je, en wanneer zitten ze eigenlijk vooral in de weg?
Psychologie, en interactie tussen mensen is geen exacte wetenschap. En dat maakt het minder goed voorspelbaar én minder goed doseerbaar.
In de scheikunde kun je (milli-)grammen afgwegen, in de natuurkunde kun je gewicht berekenen en op basis daarvan voorspellingen doen.
Het principe
Zo niet bij de interactie tussen mensen. En daar zit direct de crux van bovenstaand citaat: wanneer je dat namelijk wél benadert als een exacte wetenschap voelt de ander direct ‘dat er iets niet klopt’.
Je praat namelijk niet meer vanuit je authentieke zelf, maar vanuit een techniek.
Je zegt iets minder wat je denkt en voelt, en praat meer vanuit een gewenst effect van je woorden.
Een psycholoog noemt dit gedrag ‘instrumenteel’. Of ‘minder authentiek’.
Gesprekstechnieken moeten je ondersteunen.
Wordt nu niet nóg moedelozer ;-)
Je hebt de technieken niet voor niets bestudeerd! Vergeet alleen niet om in een gesprek ook jezelf mee te nemen. Dat is het voornaamste; de technieken zijn er dan om jou te ondersteunen.
Denk aan de kleuren van je kleding. Sommige kleuren zijn prachtig of in een situatie zeer gepast, maar stáán je gewoon slecht, maken je bleek, of staan alleen goed in combinatie met iets anders. En anderen vinden juist dat bleke weer geweldig! Kies dus de kleren (of gesprekstechnieken) die je staan, waar je van groeit en beter van wordt!
Wat je hier tussen de regels tegelijk óók leest, is dat interactie met anderen lastig wordt wanneer je probeert te voldoen aan hun (vermeende) verwachtingen.
Als gesprekstechnieken je dwars zitten:
Gisteren belde een klant me op die had gehoord dat ie enthousiasme miste in het sollicitatiegesprek. Dit was een hele zorgvuldige, loyale, bedachtzame jongen. Prachtige kwaliteiten, maar in een extraverte wereld minder goed te verkopen.
Zodra hij deze ‘kritiek’ had gehoord probeerde hij in een volgend sollicitatiegesprek zo enthousiast mogelijk over te komen. Hij was dus uit op een bepaald effect, namelijk niet nog eens te horen dat hij niet enthousiast genoeg zou zijn.
Welk commentaar kreeg hij? Wel bevlogen, maar niet zo authentiek…
Het is ook nooit goed of het deugt niet.
Echt?
Waar liep deze klant tegenaan?
Dat met grote regelmaat wordt gevraagd naar Passie! Vuur! Enthousiasme! We spreken meer en meer in uitroeptekens, maar we zijn nérgens zonder mensen die af en toe op de rem stappen, die kritisch blijven kijken, het overzicht bewaren en in “puntje, puntje, puntje” spreken.
Wat dan wel?
Dus waar je denkt dat je niet voldoet aan de verwachtingen, omdat je anders in elkaar zit, en een ander type mens bent, gebruik dan niet gesprekstechnieken om een ander te overtuigen van iets dat niet waar is. Het is geen milligrammetje hallucinogeen
Verwoordt liever welke bijdrage jouw kwaliteiten leveren, groot genoeg om toch aangenomen te worden? Niet overdrijven, niet ‘onderdrijven‘ maar reëel blijven.
Daarná pas kunnen de gesprekstechnieken je boodschap ondersteunen.
